In Belorado juicht Serge van geluk. Al enkele dagen is hij op zoek naar een dorpje met een mooie kerk met ooivaarsnesten op de toren. Het mooiste dorpje uit zijn herinneringen aan zijn vorige tocht. In Belorado vindt hij zijn kerkje terug...
Belorado roept ook bij mij herinneringen op... Mijn eerste lijfelijke ontmoeting met de camino begint hier. Intussen al meer dan 10 jaar geleden pikten we hier, na onze spanje-reis door Andalousie, Ann op. Ann had toen een weekje meegestapt op de camino met Bea. Bea begeleidde een jongere uit bijzondere jeugdzorg, die na het stappen van de camino, vrijgesteld zou worden van toezicht van de jeugdrechter. Het was voor ons en de dochters toen erg bijzonder om vanop de zijlijn, iets van die camino-sfeer te mogen meemaken...
Vanaf Belorado lijkt het of Serge een extra energie heeft gevonden. Hij neemt Evelyne en mij mee naar andere plekjes uit zijn herinneringen. Zo stapt hij in Vilafranca een cafetje binnen en herkent de uitbater. Hij weet nog dat er een winkeltje in het cafe is waar we ons kunnen bevoorraden voor we de zware bergpas overgaan. Tegelijk komen er bittere herinneringen boven. Hier gingen hij en zijn 2 toenmalige fietsvrienden uit elkaar en vervolgden ze hun verdere camino ieder voor zich... Net zoals de camino mensen bij elkaar brengt, gebeurt ook het omgekeerde...
Met zijn 71 lentes, zijn oranje fietspakje aan (vroeger heeft hij veel gefietst), loodst hij ons die berg over en moedigt ons aan bij elke nieuwe col. Heerlijk.
We maken nog een ommetje langs San Juan De Ortega en bollen dan met grote snelheid richting Burgos. Hier zoek ik de camping op. Morgen neem ik een rustdag. Ik zeg Au Revoir tegen Serge en Evelyne. Zij overnachten in de refugio bij de kathedraal en fietsen morgen verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten