Schelpen zoeken op het strand, wandelen langs de ruige kusten, kletsnat worden van de regen en een warme choco gaan drinken, en ook genieten van het zonnetje, een dutje doen op mijn kleine handdoek op een verlaten strandje, mijmeren over wat geweest is en wat kan komen, en heel veel tijd om te lezen... Heerlijk !!!
En tegelijk het verlangen om naar huis te gaan. Om familie en vrienden terug te zien.
Het weerzien met ons Kris, Wim en Rienske was warm en blij. En na zovele keren in albergues te hebben gelogeerd, was het superdeluxe genieten van een verblijf in een leuk appartement vlak bij de zee. We hadden nog enkele dagen vakantie. Ik maakte welgeteld één sprong in de koude zee terwijl Rienske lustig rondsprong in de golven. En de strandkastelen gebouwd door de familie Marckx, behoorden tot de mooiste van het hele strand (stoefstoef - maar echt waar). Na al die weken in mijn ene fietsrokje, bleek ik zo gehecht aan dit kledingsstuk, dat ik er bleef in rond lopen... We aten lekkere visjes in een gezellig restaurantje. En maakten een fikse wandeling helemaal tot aan de vuurtoren. En tussen het plezier maken door, waren er stillere momenten. Douwke was in gedachten bij ons...
De terugreis met de auto verliep vlotjes.
En zo kwam ik na 7 en een halve week terug thuis. Met bloemetjes en een schriftje met anecdotes en tekeningen over de voorbije weken, heetten Janne, Sare en Liese me welkom. En in de familie Vanderauwera in Bonheiden, werden er bubbels geschonken op de goede afloop van het hele avontuur. Fijn...
De voorbije dagen bracht ik door met een beetje uitpakken en met terug 'landen' in de gewone wereld. Nog steeds dobber ik een beetje na op wat die lange tocht in mij teweeg heeft gebracht en op mijn relaxte-zijn.
Dit mag nog even aanhouden...
Heel erg blij ben ik verrast met de resultaten van de rekening van Mobiele School. Momenteel zijn we bezig met een gedetailleerde stand van zaken op te maken.
Maar wat vaststaat is dat we allen samen iets ongelooflijks hebben gerealiseerd. Straf is dat!!!
En in deze tijd van droeve herinneringen aan Douwke's laatste dagen, brengt dit toch wat warmte, troost en verbondenheid. En met dit idee is het hele project begonnen. En dat voelt goed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten